Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

ΈΚΘΕΣΗ- Γ΄και Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΓΝΩΜΩΝ και ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ

(Το σημαντικότερο πρόβλημα των μαθητών όσον αφορά την έκθεση είναι ο πρόλογος και κυρίως ο επίλογος. Συχνά οι μαθητές κουρασμένοι ή και μη γνωρίζοντας τι άλλο να γράψουν κάνουν στον επίλογο μια «μικροσκοπική» επανάληψη των όσων ήδη έχουν αναφέρει στην υπόλοιπη έκθεση. Ένας γοητευτικός τρόπος να «κλείσει» ο μαθητής την έκθεσή του είναι η παράθεση γνωμών ή απόψεων φιλοσόφων, πολιτικών ή ανθρώπων του επιστημονικού ακόμα χώρου. Μερικές τέτοιες απόψεις είναι και οι παρακάτω.)

   «Τίποτα δεν είναι πιο αξιαγάπητο από την αληθινή σεμνότητα και τίποτα πιο άθλιο από την ψεύτικη.»
                                                            (Τζόζεφ Άντισον)

   «Είναι απογοητευτικό το πόσο πολλοί άνθρωποι σοκάρονται από την εντιμότητα και πόσο λίγοι από την απάτη.»
                                                                          (Νόελ Κάουαρντ)

—«Η σεμνότητα είναι μια απέραντα υπερτιμημένη αρετή.»
                                                           (Τζόν Κένεθ Γκαλμπρέιθ)

—«Τόσο μεγάλη είναι η σεμνότητα στο μυαλό και στο πρόσωπό        σου, Σωφρόνιε, που αναρωτιέμαι πώς έγινες πατέρας.»
                                                                       (Μάρκος Αυρήλιος)

—«Το να διαπράξεις ένα σφάλμα είναι ανθρώπινο. Το να επιμένεις στο σφάλμα είναι παράλογο. Το να μην αναγνωρίζεις το σφάλμα είναι επικίνδυνο.»                      (Κινέζικη Παροιμία)

—«Δεν υπάρχει πιο μεγάλο κακό από την αναρχία.»
                                                                   (Σοφοκλής)

—«Ο δίκαιος πόλεμος είναι προτιμότερος από την αισχρή
      ειρήνη.»                                                    (Δημοσθένης)

—«Η απόδοση της δικαιοσύνης είναι η ωραιότερη λειτουργία
      της ανθρωπότητας.»                                      (Βολταίρος)

—«Όποιος θέλει βρίσκει καιρό, όποιος θέλει βρίσκει πρόφαση.»
                                                                (Ανδρέας Λασκαράτος)

    —«Η δημιουργία είναι η ελευθερία της ελευθερίας.»
                                                               (Ζακόμπ Μαξ)


Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΜΑΣ







ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΜΑΣ  
Πολύ συχνά παρατηρούμε το φαινόμενο να «κομπιάζουμε» όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε. Άλλες φορές δεν μπορούμε να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις για να πούμε ό,τι ακριβώς θέλουμε.
Θα προσπαθήσω να σας δώσω ερμηνείες κάποιων λέξεων που ίσως σας φανούν χρήσιμες:  
 
Τανάπαλιν = αντίστροφα
Τροπίδα = καρίνα
Τωόντι = πράγματι
Υποδαυλίζω = υποκινώ
Φιλόπρωτος = αρχηγομανής
Ψιμύθιο = καλλυντικό
Χαλκεύω = ψεύδομαι
Ψυχορραγώ = χαροπαλεύω
Ανείδωτος = αφανής
Υδροκέφαλος = συγκεντρωτικός
Θερμοκέφαλος = αψίμυθος
Πανάκεια = θεραπεία
Ραθυμία = τεμπελιά
Φυρόμυαλος = ανόητος
Μίσθαρνος = χρηματιζόμενος
Ψιττακισμός = μιμητισμός
Αντιδιαστολή = αντιπαράθεση
Σφετερίζομαι = αντιποιούμαι
Φινίρισμα = τελείωμα
Φενάκη = θεραπεία / περούκα
Ακουαρέλα = υδατογραφία
Βιτρό = υαλογράφημα
Φαλκιδεύω = εμποδίζω
Οίηση = έπαρση
Υπερφίαλος = υπερόπτης
Τύρβη = βοή
Τύρφη = άνθρακας
Σουρεαλιστής = ρεαλιστής
Υπόσπονδος = απαραβίαστος
Συβαρίτης = φαυλόβιος / ελεεινός
 
 Ανυπόστατος = αβάσιμος
Κρατερός = ισχυρός
Πίλος = καπέλο
Αμοραλισμός = ανηθικότητα
Προσήνης = πράος
Αδιάλειπτος = συναπτός
Προπέτης = βιαστικός
Αήθης = ανήθικος
Φαρισαϊσμός = υποκρισία
Οπορτουνισμός = καιροσκοπία
Ρασιοναλισμός = λογική σκέψη
Λοιδορώ = χλευάζω / μυκτηρίζω
Εσκαμμένα = όρια
Ευφημισμός = εγκώμιο
Φανατισμένος = πορωμένος / φιονισμένος
Ευκλεής = ένδοξος
Εχέμυθος = εγκρατής
Αβδήριτος = ανόητος
Νιφετός = χιόνι
Σκύβαλο = ασήμαντος
Στιλπνός = λαμπερός
Ταρτούφος = υποκριτής
Στεντόρειος = διαβόητος
Ολισθαίνω = σφάλλω
Παγανιστής = ειδωλολάτρης
Οιστρηλατούμαι = εμπνέομαι
Μανιφακτούρα = χειροποίητο
Μνημόνιο = υπόμνημα
Αναδιφώ = ερευνώ
Αλχημεία = εξαπάτηση
 
ΠΑΠΟΥΛΙΔΟΥ ΣΤΕΛΛΑ
ΚΛΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ
I.                  Να βρεθούν τα υποκείμενα των ρημάτων  που αναγράφονται με έντονους χαρακτήρες.
1.     Συνεβοήθησαν εἰς εἴκοσι μάλιστα ἱππέας.
2.     Ταῦτα ξύμπαντα ἐγένετο ἐν ἕτεσι πεντήκοντα μάλιστα.
3.     Ὁ δῆμος τῶν Κερκυραίων εἰς τὰ μετέωρα τῆς πόλεως καταφεύγει καὶ τὸν Ὑλλαιλὸν λιμένα εἶ
4.     χον.

4.Ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἐστι μὴ ἐπαίρεσθαι(= να  μην περιφανεύονται).
5.Τῶν νικώντων τὸ ἀποκτείνειν ἐστί.
6.Οἱ δὲ ἀμφὶ Κῦρον εὐθὺς ἐδίωκον τοὺς Ἀσσυρίους.
7.Ὁ ἄρχων οἶ
δε ὅτι οὐ λανθάνει ὅ,τι ἂν ἐποιῇ.
8.Βίαιον ὄντος τοῦ Παυσανίου σφόδρα ἤχθοντο ὅσοι νεωστὶ ἀπὸ βασιλέως  ἠλευθέρωντο
9.Οὕτω καὶ τὸ περὶ τῶν ἐλπίδων ἔχει.
10.Λέγεται δεηθῆναι ἡ Κίλισσα Κύρου ἐπιδεῖξαι τὸ στράτευμα αὑτῇ
1.     .

II.                  Να βρείτε τα υποκείμενα των ρημάτων που αναγράφονται με έντονους χαρακτήρες και να ενώσετε τους αριθμούς της στήλης Α με το αντίστοιχο γράμμα της στήλης Β. Ένα στοιχείο της στήλης Α περισσεύει.
Α
Β
1.     Τὰ ἱερὰ οὐκ ἐγίγνετο.
a)    πρόληψη του υποκειμένου
2.     Τὸ  πλῆθος τῶν βαρβάρων έπίασι.
b)    αττική σύνταξη
3.     Ἐσεσιδήρωτο ἐπὶ μέγα τοῦ ξύλου.
c)     δευτερεύουσα πρόταση
4.     Τέρας ἐστὶν ὅστις διὰ βίου ηὐτύχηκεν.
d)   σχήμα κατά το νοούμενο
5.     Δέδοικά σε μὴ πληγῶν δέ
e)     εμπρόθετος προσδιορισμός
6.     Μάτην ἐστὶν τὸ μεμνῆσθαι περὶ τούτων.

III.                  Να διαγράψετε το σκέλος που περιέχει λάθος σε ό,τι αφορά το υποκείμενο των ρημάτων που αναγράφονται με έντονους χαρακτήρες.
1.      Οὗτοι πάντες ἐγίγνοντο ἑξακόσιοι.(οὗτοι ή πάντες)
2.      Σοφοῖς ὁμιλῶν καὐτὸς ἐκβήσει σοφός. (σὺ ή καὐτὸς)
3.      Οὗτοι , ὦ Κλέαρχε, ἄλλος ἄλλα λέγει.(οὗτοι ή ἄλλος)
4.      Ὅσοι  τῶν μεγάλων δήμων ἐστέ.(ὑμεῖς ή ὅσοι)
5.      Ἐλήφθησαν ὑπὲρ τοὺς δισχιλίους.( ὑπὲρ τοὺς δισχιλίους ή οὗτοι)
6.      Τὸ στράτευμα ἐπορεύοντο κατὰ χαράδραν τινά.( Τὸ στράτευμα ή οἱ στρατιῶται)
IV.      Να βρεθεί το υποκείμενο των ρηματων και να γίνει πλήρης σύνταξη των προτάσεων:
1.                  Ἄλλ’ ἐπαινεῖν αὑτόν ἐστιν φορτικόν τι πρᾶγμ’ ἴσως.

2.                  Νόμοι εἰσί καθ’οὕς δεῖ τούς θεούς τιμᾶν.


3.                  Θύουσιν οὖν δημοσίᾳ ἡ πόλις ἱερεῖα πολλά.

4.                  Γῆν δε πάντες οἴδασιν ὅτι εὖ ποιεῖ.


5.                  Τό Γνῶθι σαυτόν καί τό Σωφρόνει ἔστι ταὐτόν.

6.                  Καί τῶν ἄλλων ὡς γιακόσιοι άπέθανον καί τῶν Ἀβυδηνῶν ὁπλιτῶν περί πεντήκοντα.


7.                  Τό μέν οὖν στρατόπεδον οὕτως ἐν αἰτίᾳ ἔχοντες τόν Ἆγιν ἀνεχώρουν.

8.                  Καλά ἐστιν ἅ σύ λέγεις.

9.                  Ἡ μέν τύχη καί Φίλιππος ἦσαν τῶν ἔργων κύριοι.

10.             Ἀλλά γάρ ἀγῶνα προφάσεις φασίν οὐ πάνυ δέχεσθαι.

11.             Δίς γάρ το γε καλόν ῥηθέν οὐδέν βλάπτει.

12.             Ἐγγύς ἀλλήλων τά στρατεύματα ἐγίγνετο

13.             Πολλοί γάρ ἐν τούτοις τοῖς τόποις ὄνοι καί νῦν ἔτι γίνονται.

14.             Ἐφάνη κονιορτός ὥσπερ νεφέλη λευκή.

15.             Πᾶν μέν γάρ, ὅτιπερ ἄν τάξεως καί νόμου μετέχον ἐν πόλει γίγνηται, πάντα ἀγαθά ἀπεργάζεται.


ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΑΠΡΟΣΩΠΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ - ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ
       I.            Να βρείτε τα υποκείμενα των ρημάτων που αναγράφονται με έντονους χαρακτήρες.
1.      Ἔδοξεν αὐτοῖς σκέψασθαι ὅτ τρόπῳ ἀσφαλέστατα διαπορεύσονται.
2.      Χαλεπόν ἐστι περὶ καὶ μητρὶ στερηθῆναι.
3.      Κῦρος, εἰ ἐβίω ἄριστος ἂν δοκεῖ ἄρχων γενέσθαι.
4.      Δεῖ χρημάτων καὶ ἄνευ τούτων οὐδέν ἐστι τῶν δεόντων γενέσθαι.
5.      Ἡνίκα δείλη ἐγένετο, ἐφάνη κονιορτός.
6.      Οὐ μετῆν Κορινθίοις Ἐπιδαύμνου.
7.      Εἰ συννέφη, εἰκός ἐστι ὗσαι(= είναι φυσικό να βρέξει)
8.      Μελέτω σοι τοῦ πλήθους.
9.      Εὔδηλον ἦν ὅτι τοῦτο οὐκ ποιήσειαν.
10.                    Ἅμα ἂν μοι δοκεῖς καὶ σαυτ κακόνους εἶναι.
    II.            Να αντιστοιχίσετε τους αριθμούς της στήλης Α με τα γράμματα της στήλης Β. Ένα στοιχείο της στήλης Β περισσεύει.
Α
Β
1.     Δεῖ δὲ χρημάτων.
a)    απρόσωπη σύστοιχη σύνταξη
2.     Δεί τοὺς ἄρχοντας ἐπιμελεστέρους εἶναι.
b)    τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο
3.     Οὐκ αἰσχρόν, εἰ ὑμεῖς ὄντες Ἀθηναῖοι βάρβαρον ἄνθρωπον φοβεῖσθαι;
c)     ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο
4.     Ἄδηλον ἦν εἴτε κρατήσαιεν εἴτε κρατηθεῖεν.
d)   ειδική πρόταση, υποκείμενο
5.     Οὐ γὰρ ἠγγέλθη αὐτοῖς ὅτι τεθνηκότες εἶεν.
e)     πλάγια ερώτηση, υποκείμενο
6.     Φόβος ἐστὶ μὴ οἱ πολέμιοι ἐπέλθωσι.
f)      ενδοιαστική πρόταση, υποκείμενο
7.     Δοκεῖ μοι χρῆναι τοῦτο σκοπεῖν.
g)    αιτιολογική πρόταση, υποκείμενο

h)    υποθετική πρόταση, υποκείμενο
 III.            Να αναγνωρίσετε συντακτικά τα απαρέμφατα.
1.      Ἐνόμιζον γὰρ ἀποθανεῖν αὐτοῖς μετὰ πάντων προσήκειν.
2.      Θαυμαστόν γε, ὦ βουλή, τὸ διαμάχεσθαι περὶ τούτων.
3.      Ἔξεστι αὐτῷ εἰσιέναι εἰς τὴν ἀγοράν.
4.      Ἄρχοντος ἐστιν ἑαυτὸν ἀγαθὸν παρέχειν.
5.      Πολιορκεῖσθαι τοὺς στρατιώτας ἐξηγγέλλετο.
6.      Τεθνάναι λυσιτελεῖ ἢ ζῆν.
7.      Λέγεται Φίλιππος τελευτῆσαι ἐπ’ ἄρχοντος Πυθοδήμου Ἀθήνησιν.
8.      Ἔδοξε μοι πάγκαλος εἶναι.
9.      Ἔδοξε κατὰ τὴν ἀξίαν τιμᾶσθαι ἕκαστον.
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟΥ
       I.            Να βρείτε τα υποκείμενα των απαρεμφάτων και να δηλώσετε την ταυτοπροσωπία ή την ετεροπροσωπία.
1.      Ἅμα ἄν μοι δοκεῖς καὶ σαυτῷ κακόνους εἶναι.
2.      Οἱ ἄριστοι ἄνδρες παρακελεύονται τοῖς πολίταις ὁμονεῖν.
3.      Ἔξεστιν ὑμῖν ἀπιέναι οἴκαδε.
4.      Μόνος οἴει δεῖν διαλέγεσθαι;
5.      Ἐρετριεῖς Ἀθηναίων έδεήθησαν σφίσιν βοηθοὺς γενέσθαι.
6.      Συμφέρει αὐτοῖς φίλους εἶναι μᾶλλον ἢ πολεμίους.
7.      Ἐπιτάττουσι τοῖς μὲν πεζὸν στρατόν, τοῖς δὲ νῆας παρέχειν.
8.      Θέλω λέξαι σοι, πρίν θανεῖν, ἅ βούλομαι.
9.      Πεφύκασι πάντες καὶ ἰδί καὶ δημισίᾳ ἁμαρτάνειν.
    II.            Να διαγράψετε το σκέλος που περιέχει λάθος σε ό,τι αφορά το υποκείμενο των απαρεμφάτων.
1.      Ἡ ἀρετὴ πανταχοῦ πάρεσι διὰ τὸ εἶναι ἀθάνατος.(τὸ ή ἀρετὴ)
2.      Ἐδέοντο Ἀθηναίων μὴ σφᾶς περιορᾶν φθειρομένους.(σφᾶς ή Ἀθηναίους)
3.      Ὁ Ἀλκιβιάδης ἑτοῖμος ἦν πρὶν ἐκπλεῖν κρίνεσθαι.(Ἀλκιβιάδης ή Ἀλκιβιάδην)
4.      Ἔπεισαν τοὺς Ἀθηναίους ὥστε ἐξαγαγεῖν ἐκ Πύλον Μεσσηνίους.(τοὺς Ἀθηναίους ή οἱ Άθηναῖοι)
5.      Ἠισχύνθημεν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους προδοῦναι αύτόν(αὐτὸν ή ἡμεῖς)

 III.            Να  σημειώσετε  Χ στην απάντηση που θεωρείτε σωστή.
1.     Σε απρόσωπη σύνταξη έχουμε:
     πάντα ταυτοπροσωπία
     πάντα ετεροπροσωπία
               ταυτοπροσωπία ή ετεροπροσωπία
2.     Το «δοκεῖ» είναι:
     πάντα προσωπικό
     πάντα απρόσωπο
     προσωπικό ή απρόσωπο
3.     Τα ρήματα «χρὴ» και «δεῖ» είναι:
     έχουν πάντα υποκείμενο τελικό  απαρέμφατο
     έχουν πάντα δοτική προσωπική
      έχουν πάντα υποκείμενο ειδικό απαρέμφατο
4.     Τα απρόσωπα ρήματα και οι απρόσωπες εκφράσεις έχουν υποκείμενο:
π   τελικό απαρέμφατο
     ειδικό απαρέμφατο
     απαρέμφατο ή δευτερεύουσες προτάσεις.




ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ.
                               I.            Να βρείτε το υποκείμενο των μετοχών και να δηλώσετε αν είναι συνημμένες ή απόλυτες.
1.      Σάλαιθος οὐ προσδεχόμενος ἔτι τὰς ναῦς ὁπλίζει τὸν δῆμον πρότερον ψιλὸν ὄντα ὡς ἐπεξιὼν τοῖς Ἀθηναίοις.
2.      Εἰσῆλθεν ἡ δίκη ἐξὸν μὴ εἰσελθεῖν.
3.      Ἄρτι ταῆς μάχης γεγενημένης βοηθοῦσι ἄλλοι πελτασταί.
4.      Δίκαια δράσας ἕξεις συμμάχους θεούς.
5.      Ἔπεμψαν εἰς τὰς πόλεις πρέσβεις ἀγγέλλοντας τὴν τοῦ Πλημμυρίου  ἅλωσιν.
6.      Τῶν εὐτυχούντων πάντες εἰσὶ συγγενεῖς.
7.      Ἔπαυσαν τοὺς Ἕλληνας φοβουμένους πλῆθος ἀνδρῶν τε καὶ νεῶν.
8.      Ἔρχεται Μανδάνη Κῦρον τὸν υἱὸν ἔχουσα.
                            II.            Να ενώσετε τους αριθμούς με τα γράμματα. Ένα στοιχείο της στήλης Β περισσεύει.
Α
Β
1.     Ὁ λέγων τοῦτο ψεύδεται.
a)    αιτιατική απόλυτη με υποκείμενο απαρέμφατο
2.     Ταῆς ἀγγελίας ἅμα δοθείσης, προσεβοήθουν.
b)    συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος
3.     Ἐξὸν ῥθυμεῖν βούλεται πονεῖν.
c)     συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος
4.     Ἅμα ταῦτα εἰπὼν ἀνέστη.
d)   γενική απόλυτη
5.     Προέπεμψαν πόλεμον τοῖς Κερκυραίοις.
e)     επιθετική μετοχή
6.     Ἐπέταξε τοῖς στρατιώταις συσκευάζεσθαι ὡς μάχης δεῆσον.
f)      σχήμα κατά το νοούμενο

g)    απρόσωπη σύστοιχη σύνταξη
                         III.            Να βρείτε το υποκείμενο των απόλυτων μετοχών.
1.     Νοσήματος μὴ ὄντος, οὐδὲν δεῖ φαρμάκου.
2.      Προστεχθὲν αὐτἀναγράψαι τοὺς νόμους τοῦ Σόλωνος, αὑτὸν νομοθέτην κατέστησεν.
3.      Δόξαντα ὑμῖν ταῦτα εἵλεσθε ἄνδρας εἴκοσι.
4.      Ηὔχετο πρὸς τοὺς θεοὺς ἁπλῶς τἀγαθὰ διδόναι, ὡς τοὺς θεοὺς κάλλιστα εἰδότας.
5.      Ἅτε θεωμένων ταῶν ἑταίρων πολλὴ φιλονικία ἐγίγνετο.
6.      Ὁρῶ καὶ σοὶ τούτων δεῆσον.
7.      Οὐ κραυγή τις ἀκούεται, ὥσπερ τινῶν ἀπὸ γῆς βοώντων;


ΠΑΠΟΥΛΙΔΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ
ΚΛΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ