ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ

1.    Τα οξύτονα αρσενικά σε –ητής γράφονται με η.

π.χ. φοιτητής

εξαιρούνται: ιδρυτής, μηνυτής, κριτής

2.    Τα οξύτονα αρσενικά σε –ιστής γράφονται με ι.

π.χ. πολεμιστής

εξαιρούνται: ληστής, εμπρηστής, δανειστής, αθροιστής

3.    Τα παροξύτονα αρσενικά σε –ίτης γράφονται με ι.

π.χ. μεσίτης

εξαιρούνται: ιδιοκτήτης, μαγνήτης

4.    Τα παροξύτονα αρσενικά σε –ώτης γράφονται με ω.

π.χ. στρατιώτης

εξαιρούνται: σηματοδότης, αγρότης, δεσπότης, τοξότης, δημότης

5.    Τα παροξύτονα αρσενικά σε –ώλης γράφονται με ω.

π.χ. βιβλιοπώλης

6.    Τα οξύτονα θηλυκά σε –ιά γράφονται με ι.

     π.χ. ελιά

      εξαιρούνται: τα παραγόμενα από ρήματα σε -εύω→γιατρειά, δουλειά

7.    Τα παροξύτονα θηλυκά σε –ία που παράγονται από επίθετα σε –ος ή από συνηρημένα ρήματα γράφονται με ι.

π.χ. σοφία, αδικία

8.    Τα παροξύτονα θηλυκά σε –εία που παράγονται από ρήματα σε –εύω γράφονται με ει.

π.χ. αλητεία

9.    Τα παροξύτονα θηλυκά σε –εία που παράγονται από επίθετα σε –ύς γράφονται με ει

π.χ. ευθεία

10.     Τα παροξύτονα θηλυκά σε –αία γράφονται με αι.

       π.χ. σημαία

       εξαιρούνται: θέα, ιδέα, παρέα, Τεγέα, Νεμέα

11.                       Τα παροξύτονα θηλυκά σε –όση γράφονται με ο.

π.χ. δόση

12.     Τα παροξύτονα θηλυκά σε –οσύνη γράφονται με ο.

        π.χ. δικαιοσύνη

13.     Τα παροξύτονα θηλυκά σε –ίδα γράφονται με ι.

        π.χ. εφημερίδα

εξαιρείται: χλαμύδα

14.     Τα παροξύτονα θηλυκά σε –όνα γράφονται με ο.

       π.χ. εικόνα

εξαιρούνται: χελώνα, Βαβυλώνα

15.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε –ότητα γράφονται με ο.

       π.χ. αρχαιότητα

16.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε –ίσσα γράφονται με σς.

       π.χ. πάπισσα

       εξαιρούνται: σάρισα, Λάρισα

17.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε –ύτητα που προέρχονται από επίθετα που λήγουν σε –ύς γράφονται με υ.

       π.χ. βραδύτητα

18.     Τα προπαροξύτοναθηλυκά σε –υση που προέρχονται από ρήματα που λήγουν σε –ύνω και –ύω γράφονται με υ.

       π.χ. άμβλυνση, μήνυση

19.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε –ιση που προέρχονται από ρήματα που λήγουν σε –ίζω γράφονται με ι.

π.χ. διαφήμιση

εξαιρείται: άθροιση

20.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε –ηση που προέρχονται από συνηρημένα ρήματα γράφονται με η.

π.χ. κίνηση

21.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε ωση που προέρχονται από ρήματα που λήγουν σε –ώνω γράφονται με ω.

π.χ. τελείωση

22.     Τα προπαροξύτονα θηλυκά σε -αινα γράφονται με αι.

       π.χ. δράκαινα

23.     Όλα τα ουδέτερα ουσιαστικά λήγουν σε –ο, -ι, -α

       εξαιρούνται: δάκρυ, δόρυ, δίχτυ, στάχυ, οξύ, βράδυ

24.     Τα παροξύτονα ουδέτερα σε –είο γράφονται με ει.

π.χ. κουρείο

εξαιρούνται: θηρίο, λοφίο, πτυχίο, βιβλίο, θρανίο, πεδίο, τοπίο, πλοίο

25.     Τα οξύτονα ουδέτερα σε –ητό γράφονται με η.

       π.χ. τρεχαλητό

       εξαιρείται: φυτό

26.     Τα οξύτονα ουδέτερα σε –ριό γράφονται με ι.

       π.χ. πλυσταριό

       εξαιρείται: μαγειρειό

27.     Τα παροξύτονα ουδέτερα σε –ώμα γράφονται με ω.

        π.χ. στρώμα

        εξαιρούνται: στόμα, όνομα

28.     Τα παροξύτονα ουδέτερα σε –ίδι γράφονται με ι.

        π.χ. ταξίδι

εξαιρούνται: φρύδι, μύδι, καρύδι, κρεμμύδι, Παλαμήδι

29.     Τα παροξύτονα ουδέτερα σε –τήρι γράφονται με η.

       π.χ. πατητήρι, ποτήρι

       εξαιρούνται: όσα έχουν ως δεύτερο συνθετικό τη λέξη «τυρί», π.χ. κεφαλοτύρι

30.     Τα παροξύτονα ουδέτερα σε –όνι γράφονται με ο.

       π.χ. αηδόνι

       εξαιρούνται: κυδώνι, αλώνι

31.     Τα προπαροξύτονα ουδέτερα σε –ημα γράφονται με η.

        π.χ. τηλεγράφημα

        εξαιρούνται: διάλειμμα, διάλυμα, ίδρυμα, μήνυμα, κώλυμα, κλίμα

32.     Τα προπαροξύτονα ουδέτερα σε –τήριο γράφονται με η.

        π.χ. παρατηρητήριο

        εξαιρούνται: μαρτύριο, κτίριο

ΕΠΙΘΕΤΑ

1.    Τα παροξύτονα και προπαροξύτονα επίθετα σε –ειος γράφονται με ει όταν:

·        είναι παράγωγα λέξεων που γράφονται με –ει

π.χ. αστείος

·        είναι σύνθετα με β΄συνθετικό παράγωγο της λέξης «γη»

π.χ. επίγειος

·        είναι παράγωγα ονομάτων ζώων

π.χ. πρόβειος

·        είναι παράγωγα κύριων ονομάτων

π.χ. Κυκλώπειος→Κύκλωπας

Τα υπόλοιπα παροξύτονα και προπαροξύτονα επίθετα  σε –ιος γράφονται με ι.

 π.χ.  όρθιος

εξαιρείται: όμοιος

2.    Τα οξύτονα επίθετα σε –ποιος γράφονται με –οι.

π.χ. οπλοποιός, επιπλοποιός

3.    Τα οξύτονα επίθετα σε –ηλός γράφονται με η.

  π.χ. χαμηλός

εξαιρούνται: δειλός, ψιλός

4.    Τα οξύτονα επίθετα σε –ικός γράφονται με ι.

π.χ. σημαντικός

εξαιρούνται: θηλυκός, γλυκός, δανεικός

5.    Τα οξύτονα επίθετα σε –ηρός γράφονται με η.

π.χ. ανθηρός

εξαιρούνται: ισχυρός, αλμυρός, γλαφυρός

6.    Τα οξύτονα επίθετα σε –εινός γράφονται με ει.

π.χ. ταπεινός, φωτεινός

εξαιρούνται: βραδινός, θερινός

7.    Τα παροξύτονα επίθετα σε –αίος γράφονται με αι.

π.χ. πηγαίος, ακμαίος

εξαιρείται: νέος

8.    Τα παροξύτονα ρηματικά επίθετα σε –τέος γράφονται με ε.

π.χ. διδακτέος

9.    Τα παροξύτονα επίθετα σε –λέος γράφονται με ε.

π.χ. θαρραλέος

εξαιρείται: κεφαλαίος

10.              Τα προπαροξύτονα επίθετα σε –ινος γράφονται με ι.

π.χ. ξύλινος, κίτρινος

ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ

1)    Τα επίθετα που σχηματίζουν ομαλά παραθετικά δέχονται στο συγκριτικό και υπερθετικόβαθμότις καταλήξεις –ότερος και

–ότατος αντίστοιχα.

   π.χ. νέος→νεότερος, νεότατος

           ωραίος→ωραιότερος, ωραιότατος

2)    Τα παραθετικά που προέρχονται από τοπικά επιρρήματα που λήγουν σε –ω σχηματίζονται στο συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό με τις καταλήξεις –ώτερος και –ώτατος

π.χ. άνω→ανώτερος, ανώτατος

       κάτω→κατώτερος, κατώτατος

3)    Τα επίθετα που λήγουν σε –ής δέχονται στο συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό τις καταλήξεις –έστερος και –έστατος αντίστοιχα.

π.χ. επιμελής→επιμελέστερος, επιμελέστατος

4)    Τα επίθετα που λήγουν σε –ύς δέχονται στο συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό τις καταλήξεις –ύτερος και –ύτατος αντίστοιχα.

π.χ. βαθύς→βαθύτερος, βαθύτατος

5)    Τα παρακάτω επίθετα σχηματίζουν ανώμαλα παραθετικά

o       καλός→καλύτερος, κάλλιστος ή άριστος ή βέλτιστος

o       κακός→χειρότερος, χείριστος ή κάκιστος

o       μεγάλος→μεγαλύτερος, μέγιστος

o       μικρός→μικρότερος, ελάχιστος

o       λίγος→λιγότερος, ελάχιστος

o       πολύς→περισσότερος, πλείστος

o       ταχύς→ταχύτερος, τάχιστος

o       απλός→απλούστερος, απλούστατος

o       ίδιος→ιδιαίτερος, ιδιαίτατος

ΡΗΜΑΤΑ

1)    Τα ρήματα σε –ίζω γράφονται με ι και σχηματίζουν αόριστο σε –ισα.

π.χ. νομίζω→νόμισα

εξαιρούνται: πήζω, πρήζω, αθροίζω, δανείζω, αναβλύζω, δακρύζω, κατακλύζω, συγχύζω

2)    Τα συνηρημένα ρήματα σχηματίζουν αόριστο σε –ησα

π.χ. φίλησα

εξαιρείται: μέθυσα

3)    Τα ρήματα σε –αινω γράφονται με αι.

π.χ. μαθαίνω

εξαιρούνται: μένω, δένω, πλένω

4)    Τα ρήματα σε –ώνω γράφονται με ω.

π.χ. τελειώνω

5)    Τα ρήματα που λήγουν σε –νω και πριν από αυτό έχουν ένα από τα παρακάτω φωνήεντα ή διφθόγγους (-ι, -η, -υ, -ει) διακρίνονται σε:

§        αυτά που γράφονται με ι π.χ. κρίνω, δίνω

§        αυτά που γράφονται με η π.χ. αφήνω, σβήνω

§        αυτά που γράφονται με υ π.χ. διευθύνω, λύνω

§        αυτά που γράφονται με ει π.χ. κλείνω, προτείνω

6)    Τα ρήματα που λήγουν σε –έρνω γράφονται με ε.

π.χ. δέρνω

εξαιρείται: παίρνω

7)    Τα ρήματα που λήγουν σε –ιάσω γράφονται με ι.

π.χ. ροζιάζω

εξαιρούνται: μοιάζω, μονοιάζω, νοιάζομαι, αδειάζω, χρειάζομαι

8)    Τα ρήματα που λήγουν σε –άβω γράφονται με β.

π.χ. ανάβω

εξαιρούνται: παύω, αναπαύω

9)    Τα ρήματα που λήγουν σε –εύω γράφονται με υ.

π.χ. ταριχεύω

εξαιρούνται: κλέβω, σέβομαι

10)    Τα βαρύτονα ρήματα που λήγουν σε –λώ γράφονται με λ.

       π.χ. απειλώ

11)    Τα ρήματα που λήγουν σε –λλω γράφονται με λλ.

       π.χ. αναβάλλω

        εξαιρούνται: θέλω, οφείλω

12)    Τα ρήματα που λήγουν σε –σσω γράφονται με σς.

        π.χ. συμπτύσσω

        εξαιρείται: αρέσω

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ

Συγχαρητήρια! Βγήκαν τα αποτελέσματα και είσαι φοιτητής! Μάζεψες τα πράγματα, φωτογραφίες λυκείου και όνειρα και έφτασες στη σχολή! Και τώρα;;;

—Ψυχραιμία! Το ξέρω…δεν γνωρίζεις κανένα αλλά δεν πειράζει. Σε λίγες ώρες αυτή η μοναξιά θα είναι παρελθόν.

—Βιβλία; Ψάχνεις για βιβλία; Φίλε, εδώ είναι Πανεπιστήμιο…χώνεψέ το!

—Δυστυχώς όμως δεν ισχύει το «πίστευε και μη ερεύνα». Ναι, ναι από εκεί πηγαίνεις για τη βιβλιοθήκη.

—Τι βλέπω; Πήρες και organizer; Μην αγχώνεσαι! Δεν βγήκε αληθινός ο πατέρας σου όταν σου έλεγε πόσο υπεύθυνος θα γίνεις, απλά δε θέλεις να ξεχνάς τα ραντεβού σου!

—Τραπεζάκια, μουσικές, θέατρο, αφίσες, χώρος φοιτητικού γυμναστηρίου, λέσχη, εστίες… χμ! είναι ωραίο το Πανεπιστήμιο…

—Μια βόλτα στην πόλη θα σε αναζωογονήσει. Πολλά τα μαγαζιά, πολύς και ο κόσμος…Θα μου φτάσουν 4 χρόνια;;

—Carpe diem(=άδραξε τη μέρα)! Μην ξεχνάς είσαι μόλις 18 χρονών και φοβερά διψασμένος για ζωή, έρωτα, διασκέδαση.

—Ε! … φυσικά όλα με τη σειρά τους. Θα το καταλάβεις μόλις έρθουν οι πρώτοι λογαριασμοί.

—Εξεταστική; Τι είναι αυτό; Θα πονέσει;

—Κορίτσια, αγόρια, αναμνήσεις, φιλίες…πως περνάει ο καιρός! Τελικά τα φοιτητικά χρόνια αξίζει να τα ζήσει κανείς!

Καλά να περάσετε!!!

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ

Ο μεγάλος αγώνας σου έχει λάβει πλέον τέλος. Τα αποτελέσματα έχουν βγει και ήδη θεωρείς τον εαυτό σου μέλος κάποιας Πανεπιστημιακής ή Τεχνολογικής σχολής. Τώρα πια η πόρτα του Πανεπιστημίου δε φαντάζει άπιαστο όνειρο για σένα.

Είσαι φοιτητής, βαδίζεις στους ίδιους διαδρόμους με τους συμφοιτητές σου, αντικρύζεις…τραπεζάκια είναι αυτά;

Ναι! Τραπεζάκια δεξιά και αριστερά, νέοι κάθονται γύρω από αυτά και συζητούν, χρωματιστά φυλλάδια προσεχτικά ταξινομημένα πάνω σ’ αυτά, στους τοίχους αφίσες και παντού μεγάλα ηχεία να προσφέρουν δωρεάν κάθε είδους μουσική ευχαρίστηση.

Μην ταράζεσαι! Δε βρέθηκες ξαφνικά σε πανηγυρικό συλλαλητήριο. Είναι η φοιτητική πολιτικοποίηση των νέων, ο φοιτητικός συνδικαλισμός, μια μικρογραφία των μεγάλων κομμάτων που ευτυχώς δεν αποτελείται από άβουλος νέους που σκοπό έχουν μόνο να ικανοποιήσουν τις πολιτικές φιλοδοξίες των μεγάλων στελεχών του κάθε κόμματος που αντιπροσωπεύουν.

Η εποχή μας, όπως είναι γνωστό, συνοδεύτηκε από μεγάλες αλλαγές και εξελίξεις στους διάφορους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας και της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Οι πολιτιστικές και κοινωνικές ιδίως εξελίξεις έφεραν μεταβολές στον τρόπο ζωής, στη νοοτροπία και στην ψυχοσύνθεση του σημερινού ανθρώπου.

 Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το ζήτημα της πολιτικοποίησης· ενώ παλαιότερα δεν ενθαρρυνόταν ή και υπήρχε φόβος να εκδηλωθεί, τώρα αντίθετα, τείνει να γίνει η πολιτικοποίηση των νέων (ιδίως!) θέμα ημερησίας διάταξης.

Αλήθεια, όμως, τι είναι τελικά ο συνδικαλισμός;

 Είναι η ενεργή συμμετοχή σου στα κοινά.

Πλέον είσαι ακαδημαϊκός πολίτης και ενήλικο μέλος της κοινωνίας. Οφείλεις να συμμετέχεις στις κοινωνικο-πολιτικές δραστηριότητες του κράτους, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι δεν υποδουλώνεσαι στις απαιτήσεις επιτηδείων που θέλουν παθητικούς πολίτες για να προάγουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας και συχνά προσβάλλοντας το δικό σου μέλλον και τις προσωπικές σου επιδιώξεις.

 Η ένταξη του νέου σε πολιτικοποιημένες ομάδες όχι μόνο τον βοηθάει να δραστηριοποιηθεί στα κοινωνικά προβλήματα του τόπου και της εποχής του αλλά και του δίνει το έναυσμα και τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να σχηματίσει ο νέος έναν «αδαμάντινο» χαρακτήρα.

Οι στόχοι και οι αξιώσεις που καθορίζονται από τον υγιή συνδικαλισμό εκπαιδεύουν τους νέους ώστε:

·     να συνεργάζονται μεταξύ τους

·     να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους

·     να απορρίπτουν τις πολιτικές αυθαιρεσίες και τις κοινωνικές υπερβάσεις

·     να ενδιαφέρονται για εποικοδομητικές δραστηριότητες και να γίνονται πιο κοινωνικοί

·     να αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη, ανθρώπινα δικαιώματα, συναδέλφωση, ανεργία, ναρκωτικά, προστασία του περιβάλλοντος, παιδεία.

·         να χρησιμοποιούν το διάλογο ως μέσο επικοινωνίας, να μην επιδίδονται σε αναρχικά και αντικοινωνικά φαινόμενα αλλά και είναι πάντα ανοιχτοί στις νέες ιδέες και τις σύγχρονες αντιλήψεις.

Βέβαια κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις και δυστυχώς η πλευρά του «κακού» συνδικαλισμού συχνά παρασύρει το νέο σε ιδιοτελή και άσχημα πολιτικά παιχνίδια.

 Γι’ αυτό η συμμετοχή σε κάποιο συνδικαλιστικό φορέα (είτε πολιτικό είτε κοινωνικό) δεν πρέπει να οδηγεί:

v    στο δογματισμό

v    την προκατάληψη

v    το φανατισμό

v    τη μισαλλοδοξία

αλλά να προωθεί σοβαρότητα και συνέπεια τις απαιτήσεις του σύγχρονου κοινωνικού συνόλου.

Μ’ αυτό τον τρόπο ο συνδικαλισμός θα γίνει μέσο έκφρασης αντίθετων ιδεών και απόψεων καθώς και τρόπος επίλυσης διάφορων κοινωνικο-πολιτικών προβλημάτων (επιστημονικά, πνευματικά, πολιτικά, πολιτιστικά κ.τ.λ.).

 Είναι η Δημοκρατία που κυριαρχεί και ο συνδικαλισμός είναι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας για να την εδραιώσουμε και να προάγουμε το έργο της.

Ειδικά οι νέοι, που από τη φύση τους έχουν την τάση να αντιδρούν στις κοινωνικές καταπιέσεις και τους περιορισμούς, βρίσκουν στο συνδικαλισμό ένα κλίμα σχετικής ελευθερίας και ανεμπόδιστης άσκησης των πολιτικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.

Αλλά και γενικότερα η ενεργή συμμετοχή κάθε πολίτη και η σωστή ενημέρωσή του για τα προβλήματα που αφορούν:

§        τον πολιτισμό,

§         το πνεύμα,

§        την παιδεία,

§        την εργασία,

§        τη φύση,

§        τα ναρκωτικά,

§        την εθνική ασφάλεια,

§        την ελευθερία,

§        την οικονομία κ.α.

αποτελούν αναγκαία την ένταξή του σε κάποιο συνδικαλιστικό φορέα, σε κάποια ομάδα όπου θα αγωνίζεται συλλογικά προσπαθώντας και ο ίδιος να βοηθήσει στη λύση αυτών των προβλημάτων.

Τελικά, εκείνο που προέχει είναι ότι ούτε την έννοια του συνδικαλισμού μπορούμε να τη φυλακίσουμε στα στενά όρια του πολιτικού συνδικαλισμού αλλά ούτε και η ενασχόληση των νέων με την πολιτική αποτελεί κοινωνική «απειλή», αν αποβλέπει στην ομαλή και δημιουργική ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο.  

ΈΚΘΕΣΗ- Γ΄και Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΓΝΩΜΩΝ και ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ

(Το σημαντικότερο πρόβλημα των μαθητών όσον αφορά την έκθεση είναι ο πρόλογος και κυρίως ο επίλογος. Συχνά οι μαθητές κουρασμένοι ή και μη γνωρίζοντας τι άλλο να γράψουν κάνουν στον επίλογο μια «μικροσκοπική» επανάληψη των όσων ήδη έχουν αναφέρει στην υπόλοιπη έκθεση. Ένας γοητευτικός τρόπος να «κλείσει» ο μαθητής την έκθεσή του είναι η παράθεση γνωμών ή απόψεων φιλοσόφων, πολιτικών ή ανθρώπων του επιστημονικού ακόμα χώρου. Μερικές τέτοιες απόψεις είναι και οι παρακάτω.)

—   «Τίποτα δεν είναι πιο αξιαγάπητο από την αληθινή σεμνότητα και τίποτα πιο άθλιο από την ψεύτικη.»

                                                            (Τζόζεφ Άντισον)

—   «Είναι απογοητευτικό το πόσο πολλοί άνθρωποι σοκάρονται από την εντιμότητα και πόσο λίγοι από την απάτη.»

                                                                          (Νόελ Κάουαρντ)

—«Η σεμνότητα είναι μια απέραντα υπερτιμημένη αρετή.»

                                                           (Τζόν Κένεθ Γκαλμπρέιθ)

—«Τόσο μεγάλη είναι η σεμνότητα στο μυαλό και στο πρόσωπό        σου, Σωφρόνιε, που αναρωτιέμαι πώς έγινες πατέρας.»

                                                                       (Μάρκος Αυρήλιος)

—«Το να διαπράξεις ένα σφάλμα είναι ανθρώπινο. Το να επιμένεις στο σφάλμα είναι παράλογο. Το να μην αναγνωρίζεις το σφάλμα είναι επικίνδυνο.»                      (Κινέζικη Παροιμία)

—«Δεν υπάρχει πιο μεγάλο κακό από την αναρχία.»

                                                                   (Σοφοκλής)

—«Ο δίκαιος πόλεμος είναι προτιμότερος από την αισχρή

      ειρήνη.»                                                    (Δημοσθένης)

—«Η απόδοση της δικαιοσύνης είναι η ωραιότερη λειτουργία

      της ανθρωπότητας.»                                      (Βολταίρος)

—«Όποιος θέλει βρίσκει καιρό, όποιος θέλει βρίσκει πρόφαση.»

                                                                (Ανδρέας Λασκαράτος)

    —«Η δημιουργία είναι η ελευθερία της ελευθερίας.»

                                                               (Ζακόμπ Μαξ)

ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΜΑΣ   Πολύ συχνά παρατηρούμε το φαινόμενο να «κομπιάζουμε» όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε. Άλλες φορές δεν μπορούμε να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις για να πούμε ό,τι ακριβώς θέλουμε. Θα προσπαθήσω να σας δώσω ερμηνείες κάποιων λέξεων που ίσως σας φανούν χρήσιμες:     Τανάπαλιν = αντίστροφα Τροπίδα = καρίνα Τωόντι = πράγματι Υποδαυλίζω = υποκινώ Φιλόπρωτος = αρχηγομανής Ψιμύθιο = καλλυντικό Χαλκεύω = ψεύδομαι Ψυχορραγώ = χαροπαλεύω Ανείδωτος = αφανής Υδροκέφαλος = συγκεντρωτικός Θερμοκέφαλος = αψίμυθος Πανάκεια = θεραπεία Ραθυμία = τεμπελιά Φυρόμυαλος = ανόητος Μίσθαρνος = χρηματιζόμενος Ψιττακισμός = μιμητισμός Αντιδιαστολή = αντιπαράθεση Σφετερίζομαι = αντιποιούμαι Φινίρισμα = τελείωμα Φενάκη = θεραπεία / περούκα Ακουαρέλα = υδατογραφία Βιτρό = υαλογράφημα Φαλκιδεύω = εμποδίζω Οίηση = έπαρση Υπερφίαλος = υπερόπτης Τύρβη = βοή Τύρφη = άνθρακας Σουρεαλιστής = ρεαλιστής Υπόσπονδος = απαραβίαστος Συβαρίτης = φαυλόβιος / ελεεινός    Ανυπόστατος = αβάσιμος Κρατερός = ισχυρός Πίλος = καπέλο Αμοραλισμός = ανηθικότητα Προσήνης = πράος Αδιάλειπτος = συναπτός Προπέτης = βιαστικός Αήθης = ανήθικος Φαρισαϊσμός = υποκρισία Οπορτουνισμός = καιροσκοπία Ρασιοναλισμός = λογική σκέψη Λοιδορώ = χλευάζω / μυκτηρίζω Εσκαμμένα = όρια Ευφημισμός = εγκώμιο Φανατισμένος = πορωμένος / φιονισμένος Ευκλεής = ένδοξος Εχέμυθος = εγκρατής Αβδήριτος = ανόητος Νιφετός = χιόνι Σκύβαλο = ασήμαντος Στιλπνός = λαμπερός Ταρτούφος = υποκριτής Στεντόρειος = διαβόητος Ολισθαίνω = σφάλλω Παγανιστής = ειδωλολάτρης Οιστρηλατούμαι = εμπνέομαι Μανιφακτούρα = χειροποίητο Μνημόνιο = υπόμνημα Αναδιφώ = ερευνώ Αλχημεία = εξαπάτηση   ΠΑΠΟΥΛΙΔΟΥ ΣΤΕΛΛΑ ΚΛΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ