ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οἶμαι τοίνυν ἅπαντας ἄν ὁμολογήσειν ὑμᾶς τάδε δεῖν ὑπάρξαι τῷ

δημοτικῷ, πρῶτον μέν ἐλεύθερον αὐτόν εἶναι καί πρός πατρός καί

πρός μητρός, ἵνα μή διά τήν περί τό γένος ἀτυχίαν δυσμενής ᾖ τοῖς

 νόμοις, οἵ σώζουσι τήν δημοκρατίαν, δεύτερον δ’ ἀπό τῶν

 προγόνων εὐεργεσίαν τινά αὐτῷ πρός τόν δῆμον ὑπάρχειν ἤ τό γ’

 ἀναγκαιοτάτον μηδεμίαν ἔχθραν, ἵνα μή βοηθῶν τοῖς τῶν

προγόνων ἀτυχήμασι κακῶς ἐπιχειρῇ ποιεῖν τήν πόλιν.

Αἰσχίνης, Κατά Κτησιφῶντος 169-170

ὁμολογέω (-ῶ) =συμφωνώ

κακῶς ποιῶ τινά =βλάπτω κάποιον, κακοποιώ κάποιον

δημοτικός –ή –ό =δημοκρατικός

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

1.           Μετάφραση

2.           Να γίνει συντακτική ανάλυση του κειμένου.

3.           Να αναγνωριστούν οι δευτερεύουσες προτάσεις του κειμένου.

4.           ὑπάρξαι, σώζουσι: να κλιθεί η προστακτική του μέσου παρακειμένου.

5.           πατρός, μητρός, τό γένος, δυσμενής, τάδε: να κλιθούν και στους δυο αριθμούς.

ΠΑΠΟΥΛΙΔΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ

ΚΛΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ