ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ

Θέματα Εξετάσεων Γ΄ Λυκείου Επιμέλεια : Στέλλα Παπουλίδου
ΙΣΤΟΡΙΑ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗΣ  ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΠΗΓΕΣ « Τους 600.000 οικογενειάρχας αυτούς ανέλαβον να τους κηδεμονεύσουν όχι οι κακοί ψυχροί αντιπρόσωποί των, αλλά διακόσιοι αξιωματικοί και πενήντα φοιτηταί. Οι οποίοι φαντάζονται εις εαυτούς όχι μόνον το δικαίωμα της κηδεμονίας, αλλά και όλον το φως της διαγνώσεως και της θεραπείας. Δύναται να ονομασθή τοιαύτη κατάστασις φυσιολογική; Δύναται να προχωρήση; Δύναται να βγη επί καλόν;……….Ποίοι είσθε σεις που διευθύνετε την τύχη μας; Ποίοι είσθε σεις που κλονίζετε τα θεμέλια του δημοσίου δικαίου; Ποίοι είσθε σεις που καταλύετε το Σύνταγμα; Ποίοι είσθε που απειλείτε να διώξετε τον Βασιλέα και τον Διάδοχον και τους πρίγκηπας;……….. Συντεχνίαι, έμποροι, κτηματίαι, εργάται, επιστήμονες, γεωργοί, χωρικοί, αστοί, πλούσιοι, πένητες, τραπεζίται, δικηγόροι, ιερείς, διδάσκαλοι, δικασταί, όλοι περιμένουν να σωθούν από τους ανθυπολοχαγούς, τους φοιτητάς και τους στασιαστάς αρθρογράφους. Δηλαδή τίθενται υπό αυταπαγόρευσιν.»                                                                        Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 12-08-1909 « Ξημέρωνε Δευτέρα. Οι Γερμανοί από τις 6 το πρωί κτυπούν την καμπάνα και καλούν όλους τους κατοίκους, από μικρά παιδιά έως κατάκοιτους γέροντες, να συγκεντρωθούν στο σχολείο. Εκείνη η ημέρα ήταν πραγματικά μαύρη, όπως η Κόλαση που μας περίμενε μετά. Η καταχνιά είχε καλύψει όλη την περιοχή. Στο σχολείο χώριζαν τους άντρες και τα παιδιά πάνω από 14 χρονών από τα γυναικόπαιδα. Θυμάμαι τον πατέρα μου που κάποια στιγμή βγήκε στο πάνω μέρος, στη σκάλα, για να δώσει στη μητέρα μου τη ζακέτα της και το γάλα του μωρού. Το είχε βάλει σε ένα παγούρι που είχε κρατήσει από τη Μικρά Ασία. Μας κοίταξε, δάκρυσε και μας χαιρέτησε. Σαν να το ήξερε. Ήταν η τελευταία φορά...Ήταν απερίγραπτο ψυχικό μαρτύριο. Μαστιγωνόταν η ψυχή και σάλευε το λογικό. Εκείνη τη φρικτή ώρα, όταν ακούσαμε το μαντάτο του θανάτου των αντρών στη Λάκα του Καπή, θυμάμαι τη μητέρα μου να τρέχει σαν ηρωίδα τραγωδίας χτυπώντας το στήθος και εγώ την ακολουθούσα. Φώναξε το όνομα των παιδιών και του πατέρα, ενώ θυμάμαι έβλεπα την πλαγιά γεμάτη κομμένα χέρια, πόδια και το αίμα να κυλά σαν ρυάκι. Εκεί είδα τον αδερφό μου, 15 χρονών, με τη χαριστική βολή στο μέτωπο και ένα βλέμμα απορίας στα μάτια. Εκείνη τη στιγμή έδωσα όρκο να μην τους ξεχάσω ποτέ. Ψάχναμε αρκετή ώρα ανάμεσα στους νεκρούς, για να βρούμε τον πατέρα που είχε χτυπηθεί από πολυβόλα και τον άλλο μου αδερφό. Ενώ σκοτείνιαζε, άρχισε η επόμενη πράξη του δράματος για όσους επέζησαν από τη σφαγή. Οι γυναίκες των Καλαβρύτων, μαζί με την οδύνη του θανάτου, είχαν να παλέψουν και για την επιβίωση των παιδιών τους. Πολλά παιδιά εκείνες τις μέρες, για να ζήσουν, αναγκάστηκαν να φάνε κάποιο κομμάτι ψωμί που είχε ποτιστεί με το αίμα του πατέρα τους……Θυμάμαι προτού φύγουμε το βράδυ η μητέρα να μας φωνάζει «ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΑΣΕΤΕ!»                                    Αφήγηση κατοίκου των Καλαβρύτων                                        κ. Γιώτα Κωνσταντοπούλου        ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 1.    Αφού διαβάσετε την πηγή της εφημερίδας ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ να απαντήσετε στα επόμενα ερωτήματα:                                I.      Ποια ήταν η δράση του στρατιωτικού συνδέσμου και πως διαφαίνεται αυτή μέσα από την πηγή;                             II.      Τι γνωρίζετε για το κίνημα στο Γουδί; 2.    Στη δεύτερη πηγή περιγράφεται η καταστροφή των Καλαβρύτων:                                I.      Ποιες οργανώσεις αντίστασης δρούσαν την εποχή εκείνη στον Ελλαδικό χώρο και ποια ήταν τελικά η κατάληξή τους;                             II.      Τι ήταν τα «τάγματα ασφαλείας»;                          III.      Περιγράψτε, σύμφωνα με τις ιστορικές σας γνώσεις,   μια αντίστοιχης ωμότητας – με αυτή της πηγής -     καταστροφή κατά τη διάρκεια της Κατοχής. ΠΑΠΟΥΛΙΔΟΥ ΣΤΕΛΛΑ ΚΛΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ